Empire of Thessalonica (Q623151)

The Empire of Thessalonica is a historiographic term used by some modern scholars to refer to the short-lived Byzantine Greek state centred on the city of Thessalonica between 1224 and 1246 (sensu stricto until 1242) and ruled by the Komnenodoukas dynasty of Epirus. At the time of its establishment during the struggle for Constantinople, the Empire of Thessalonica, under the capable Theodore Komnenos Doukas, rivaled the Empire of Nicaea and the Second Bulgarian Empire as the strongest state in the region, and aspired to capturing Constantinople, putting an end to the Latin Empire, and restoring the Byzantine Empire that had been extinguished in 1204.

Η Αυτοκρατορία της Θεσσαλονίκης είναι ιστορικός όρος που αναφέρεται στην πολύ σύντομη Βυζαντινή κυριαρχία της Θεσσαλονίκης από τη δυναστεία των Κομνηνοδουκών που κυβέρνησε το Δεσποτάτο της Ηπείρου και ήταν κλάδος του Οίκου των Αγγέλων (1224 - 1246). Ιδρυτής ήταν ο ικανός Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας που βρέθηκε σε σύγκρουση με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας και τη Βουλγαρία, την ισχυρότερη δύναμη στα Βαλκάνια. Ο στόχος του ήταν να διαλύσει τη Λατινική Αυτοκρατορία, να ανακτήσει την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους και να ανακηρυχτεί ο πρώτος Βυζαντινός αυτοκράτορας μετά το 1204. Η κυριαρχία του Θεόδωρου στη Θεσσαλονίκη ήταν σύντομη: με τη συντριβή του στη Μάχη της Κλοκοτνίτσας (1230) ο Βούλγαρος τσάρος Ιβάν Ασέν Β΄ τον αιχμαλώτισε και τον τύφλωσε. Ο αδελφός του, Μανουήλ Κομνηνός Δούκας, γαμπρός του Βούλγαρου τσάρου, τον διαδέχτηκε στον θρόνο της Θεσσαλονίκης με την υποστήριξη του πεθερού του, ενώ στο Δεσποτάτο της Ηπείρου διαδέχθηκε τον θείο του ο Μιχαήλ Β΄ Κομνηνός Δούκας. Ο ανίκανος Μανουήλ έχασε σύντομα το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και τη Θράκη.

L’empire de Thessalonique est le nom donné par l'historiographie à l'État byzantin qui, fondé par Théodore I^er Comnène Doukas, s'établit brièvement autour de la cité de Thessalonique entre 1227 et 1241. Privé de l'essentiel des terres détenues en Macédoine et en Thrace par les Bulgares, tandis que l'Épire s'affirme sous la direction de Michel II Comnène, cet éphémère « empire », devenu despotat, est bientôt réduit à la seule ville de Thessalonique et définitivement annexé à l'empire de Nicée par Jean III Doukas Vatatzès en 1246.

Солунската империя (на гръцки: Αυτοκρατορία της Θεσσαλονίκης) е историографски термин, използван от някои изследователи, да обозначат краткосъществувалата византийска държава около град Солун между 1224 и 1246 година (sensu stricto до 1242) и управлявана от епирската династия Комнин Дука. По време на нейното основаване, Солунската империя при управлението на Теодор Комнин Дука, си съперничи с Никейската империя и Втората българска империя за това да бъде най-силната държава в региона, целейки да превземе Константинопол и да унищожи Латинската империя, като по този начин се опитва да възстанови Византийската империя отпреди 1204 година.

Фессалоникская империя (греч. Αυτοκρατορία της Θεσσαλονίκης), Фессалоникийская империя, Солунская империя, в некоторых работах называется деспотатом Фессалоники — условный историографический термин, используемый некоторыми современными учёными для обозначения недолговечного западного греческого государства со столицей в городе Фессалоники. Империя существовала в 1224—1246 годах и управлялась династией Комнинами Дуками. Со времени своего образования Фессалоникская империя под правлением Феодора Комнина Дуки соперничала с другими греческими государствами — Никейской и Трапезундской империями, за право обладать титулом императора ромеев (римлян), и её конечной целью была попытка захватить Константинополь, который в то время контролировался Латинской империей. В отличие от Никейской империи, Фессалоникская империя была центробежным государством. Слабость центрального аппарата была заметна ещё при Феодоре Комнине Дуке, который фактически не контролировал, например, территорию южного Эпира — Акарнанию и Этолию, где правил его брат Константин.

Солунско Царство — историографски термин што го користат некои современи научници кој се однесува на краткотрајната византиска грчка држава со центар на градот Солун помеѓу 1224 и 1246 година (sensu stricto до 1242) и која била управувана од династијата Комнини и Дука од Епирското Деспотство. Во времето на нејзиното основање, Солунското Царство, под раководството на способниот Теодор Комнен Дука, се спротивставил на Никејското Царство и Второто Бугарско Царство како најсилна држава во регионот и се стремело да го заземе Цариград, ставајќи крај на Латинското Царство, и обновување на Византија која згаснала во 1204 година.