Παγές (Q935675)

Pagae or Pagai (; Doric Greek: Παγαί), or Pegae or Pegai (Ancient Greek: Πηγαί) was a town of ancient Megaris, on the Alcyonian or Corinthian Gulf. According to some sources of greek mythology Pagae had been the home town of Tereus. It was the harbour of Megaris on the western coast, and was the most important place in the country next to the capital. According to Strabo it was situated on the narrowest part of the Megaric isthmus, the distance from Pagae to Nisaea being 120 stadia. When the Megarians joined Athens in 455 BCE, the Athenians garrisoned Pagae, and its harbour was of service to them in sending out an expedition against the northern coast of Peloponnesus. The Athenians retained possession of Pagae a short time after Megara revolted from them in 454 BCE; but, by the thirty years' truce made in the same year, they surrendered the place to the Megarians. At one period of the Peloponnesian War (424 BCE) we find Pagae held by the aristocratical exiles from Megara. Pagae continued to exist until a late period, and under the Roman emperors was a place of sufficient importance to coin its own money. Strabo calls it τὸ τῶν Μεγαρέων φρούριον. Pausanias visited in the 2nd century and saw there a chapel of the hero Aegialeus, who fell at Glisas in the second expedition of the Argives against Thebes, but who was buried at this place. He also saw near the road to Pagae, a rock covered with marks of arrows, which were supposed to have been made by a body of the Persian cavalry of Mardonius, who in the night had discharged their arrows at the rock under the impulse of Artemis, mistaking it for the enemy. In commemoration of this event, there was a brazen statue of Artemis Soteira at Pagae. From 193 BCE Pagae was a member of the Achaean League. Pagae is also mentioned in other ancient sources, including Ptolemy, Stephanus of Byzantium, Pomponius Mela, Pliny the Elder, Hierocles, and the Tabula Peutingeriana, where it is called Pache.

Οι Παγές ή Πηγές (Παγές κατά τη Δωρική διάλεκτο και Πηγές κατά την Αττική) ήταν αρχαία πόλη των Μεγαρέων χτισμένη στις ακτές του Κορινθιακού κόλπου στη θέση του σημερινού παραθεριστικου οικισμού Αλεποχώρι. Αποτελούσαν το βόρειο επίνειο των Μεγάρων. Μεταξύ του 460 και 459 π.Χ. οι Μεγαρείς συμμάχησαν με την Αθήνα και οι Αθηναίοι εκμεταλεύτηκαν το λιμάνι για να αποκτήσουν πρόσβαση στον Κορινθιακό κόλπο. Η παρουσία των Αθηναίων στην Μεγαρίδα ήταν η κύρια αιτία για την έναρξη μιας σειράς συγκρούσεων μεταξύ των Πελοποννησιών και των αθηναίων που αναφέρονται ως Πρώτος Πελοποννησιακός Πόλεμος. Οι συγκρούσεις αυτές έληξαν το 446 π.Χ με την υπογραφή τριακονταετούς ειρήνης μεταξύ των αντιμαχόμενων. Με την συνθήκη ειρήνης η Αθήνα υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από τα λιμάνια των Μεγάρων Παγές και Νίσαια τα οποία ξαναπέρασαν πάλι στους Μεγαρείς. Οι Παγές το 193 π.Χ. έγιναν μέρος της Αχαϊκής Συμπολιτείας μέχρι την Ρωμαϊκή κατάκτηση το 146 π.Χ. Ο Περιηγητής Παυσανίας αναφέρει την ύπαρξη αξιόλογου χάλκινου αγάλματος της Αρτέμιδος Σωτείρας

Pagai of Pagae (Oudgrieks: Παγαί / Pagaí, Πηγαί / Pēgaí) was een versterkte handelsstad (polis) gelegen aan de Korinthische Golf in Megaris, ten oosten van het voorgebergte Olmiae, en 120 stadiën ten noordwesten van Megara, na deze de tweede stad van de regio.

Pagae ou Pagai ou Pegae ou Pegai (grec ancien : Πηγαί) était une ville de Mégaride, sur le golfe de Corinthe. Selon la mythologie grecque, Pagae était la ville natale de Térée. C'était le port de Mégare sur la côte ouest. Selon Strabon, il était situé sur la partie la plus étroite de l'isthme de Mégare, la distance de Pagae à Nisaea était de 120 stades. Quand les Mégariens rejoignirent Athènes en 455 avant notre ère, les Athéniens envoyèrent une garnison à Pagae, et ce port leur a été utile pour envoyer une expédition contre la côte nord du Péloponnèse. Les Athéniens ont conservé la possession de Pagae quelque temps après que Mégare se soit révoltée contre eux en 454 ; mais, par la trêve de trente ans faite la même année, ils la rétrocédèrent aux Mégariens. A une époque de la guerre du Péloponnèse (en 424) Pagae est détenu par des exilés aristocratiques de Mégare. Pagae a continué à exister jusqu'à une période tardive, et sous les empereurs romains elle pour frappait sa propre monnaie. Strabon l'appelle τὸ τῶν Μεγαρέων φρούριον. Pausanias la visita au IIe siècle et y vit une chapelle du héros Aegialeus, qui tomba à Glisas lors de la deuxième expédition des Argiens contre Thèbes, mais qui fut enterré à cet endroit. Il aperçut aussi près de la route de Pagae, un rocher couvert de marques de flèches, qui auraient été faites par un corps de la cavalerie persane de Mardonius, qui dans la nuit avait tiré leurs flèches sur le rocher sous l'impulsion d'Artémis, le prenant pour l'ennemi. En commémoration de cet événement, il y avait une statue d'airain d'Artémis Soteira à Pagae. À partir de 193, Pagae devint membre de la Ligue achéenne. Pagae est également mentionné dans d'autres sources anciennes, dont Ptolémée, Stephanus de Byzance, Pomponius Mela, Pline l'Ancien, Hierocles, et la Tabula Peutingeriana, où il est appelé Pache.

Pagai (door.kreik. Παγαί, Pāgai, lat. Pagae) eli Pegai (joon.kreik. Πηγαί, Pēgai; lat. Pegae) oli antiikin aikainen kaupunki ja kaupunkivaltio (polis) Megariissa Kreikassa. Se sijaitsi nykyisen Mándra-Eidyllían kunnan Káto Alepochórin kylän paikalla.

Паги, также Пеги (др.-греч. Παγαί, Πηγαί, лат. Pagae) — древний укреплённый торговый город и порт в Мегариде у Алкионидского залива в восточной части Коринфского залива, на восточной стороне мыса Ольмии (Ακρωτήριο Ολμιών, Ὀλμιαί, лат. Olmiae), в 120 стадиях к северо-западу от Мегар, после которых он был важнейшим городом страны. По эпиграфическим данным руины города расположены на холме в деревне Като-Алепохорион, в 20 км к северо-западу от города Мегара.

Paghe, Page o Peghe (in greco antico: Παγαί^?, Pagài) era, assieme a Nisea, uno dei due porti della polis di Megara, che dava alla città l'accesso sul Golfo di Corinto.