Gorczański Park Narodowy – park narodowy w Polsce, położony w centralnym pasmie Gorców (m.in. masywy Turbacza i Gorca). Został utworzony w 1981 roku rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 1980 r. Dyrekcja Gorczańskiego Parku Narodowego znajduje się w Porębie Wielkiej. Organizatorem i pierwszym dyrektorem parku był Jerzy Honowski.
Jaskinia w Jaworzynie w Gorcach (także Zbójecka Jama) – jaskinia na zachodnich zboczach Jaworzyny Kamienickiej w Gorczańskim Parku Narodowym, we wsi Zasadne w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Szczawa.
Gorc (1228 m) – szczyt we wschodniej części grzbietu głównego Gorców. Jego charakterystyczna sylwetka z kilkoma polanami jest dobrze rozpoznawalna z dużych odległości. Zbudowany jest z grubych ławic piaskowców magurskich i zlepieńców. Północne stoki pokryte są lasami jodłowo-bukowymi, wyższe partie świerkowymi. Wchodzi w skład wielokilometrowej długości Pasma Gorca ciągnącego się od Turbacza na wschód. Nazwa szczytu pochodzić może od sposobu powstania polan, które zostały uzyskane sposobem żarowym, czyli są „wygorzałe”.
Jaworzyna Kamienicka (1288 m) – szczyt Gorców, drugi pod względem wysokości po Turbaczu i najwyższy szczyt Gorczańskiego Parku Narodowego. Jest jednym z wielu ramion Turbacza. Przez górali nazywana była też Jaworzyną Bulandową.
Magorzyca (882 m) – szczyt w Gorcach pomiędzy masywem Gorca a Kiczorą Kamienicką. Znajduje się 900 m na północ od Nowej Polany i stanowi porośniętą lasem, niewybitną kulminację grzbietu. Nazwa góry jest pochodzenia wołoskiego, podobnie jak okoliczne Kiczora i przełęcz Przysłop, co może świadczyć o kolonizacji wołoskiej w tej części Gorców. Na mapach turystycznych góra oraz znajdujący się na jej północno-wschodnich stokach przysiółek Szczawy Magorzyca błędnie nazywane są „Magurzyca” lub „Magórzyca”.