Rodopi Regional Unit

Western Thrace or West Thrace (Greek: [Δυτική] Θράκη, [Dytikí] Thráki [ˈθraci]) also known as Greek Thrace or Aegean Thrace, is a geographic and historical region of Greece, between the Nestos and Evros rivers in the northeast of the country; East Thrace, which lies east of the river Evros, forms the European part of Turkey, and the area to the north, in Bulgaria, is known as Northern Thrace.

Saint Gregory the Illuminator Church (Armenian: Կոմոտինիի Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցի, Greek: Ναός Αγίου Γρηγορίου του Φωτιστή), is an Armenian Apostolic church in central Komotini, Greece.

Papikio (Greek: Παπίκιο) is a mountain in Rhodope, Greece. Christian ascetics and monks lived on the mountain during the Byzantine period. Today, Byzantine monastery ruins can be found on the mountain.

The Poshposh Tekke also known as the Posh-Posh Baba Tekke (Greek: Ποσπός Τεκκές; Turkish: Poş-poş, Puş-puş, or Poşpoş Tekkesi) was an Alevi tekke (a khanqah) that was built in the fourteenth century near modern Nea Mosynopolis, in the Poshposh neighbourhood of Komotini, in northern Greece. It stood near the now ruined Yunus Bey Mosque, and was demolished in 1989.

The Provisional Government of Western Thrace later Independent Government of Western Thrace, was a small, short-lived unrecognized republic established in Western Thrace from August 31 to October 25, 1913. It encompassed the area surrounded by the rivers Maritsa (Evros) in the east, Mesta (Nestos) in the west, the Rhodope Mountains in the north and the Aegean Sea in the south. Its total territory was approximately 8600 km2.

The Archaeological Museum of Komotini is a museum on Symenonidi Street in Komotini in Greece. The museum was designed by Aris Konstantinidis, an architect, and was commissioned in 1976. The exhibits on display are from the Neolithic to the Byzantine period, from the excavations of the Thracian archaeological sites, and reveal much about the prehistory and history of Western Thrace and Komotini. The museum also has exhibits of folklore art, agriculture operations and basket making.

Dicaea or Dikaia (Ancient Greek: Δικαία or Δίκαια), also called Dikaiopolis (Ancient Greek: Δικαιόπολις) was a Greek port town on the coast of ancient Thrace on Lake Bistonis, in the country of the Bistones. Stephanus of Byzantium wrote that it took its name from the Dicaeus (Ancient Greek: Δίκαιος) who was son of Poseidon.

The Municipal Athletic Centre of Komotini is a multi-purpose stadium in the administrative capital of North-eastern Greece, the city of Komotini.

The Folklore Museum of Komotini (Greek: Λαογραφικό Μουσείο Κομοτηνής, Laografikó Mouseío Komotinís) is a museum in Komotini in Greece. It was founded in 1962 and since 1989 it is housed in the Peidis Mansion, itself a restored sample of local traditional architecture. The collection is displayed in the mansion's two floors, in the cellar and under a roofed part of the courtyard. It includes dresses, lace, handwork of various materials and tools of agricultural life and of other traditional professions. The collection also includes personal items of the Archbishop of Athens Chrysanthos, who was born in Komotini, as well as other icons and ecclesiastical items.

Η Ε.ΚΑ.Σ.Α.ΜΑ.Θ. (ακρωνύμιο της «Ένωσης Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης») αποτελεί μια από τις τοπικές ενώσεις καλαθοσφαίρισης στην ελληνική επικράτεια. Βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.

Вейката е най-високият връх на източнородопския рид Гюмюрджински снежник на българска теритрория с височина 1463 m над морското равнище. Намира в землището на село Чакаларово, oбщина Кирково, oбласт Кърджали.

Το Παλιό δικαστικό μέγαρο Κομοτηνής εκτιμάται ότι χτίστηκε το 1870 από Ολλανδό αρχιτέκτονα ως Διοικητήριο της Οθωμανικής Διοίκησης της Γκιουμουρτζίνας (παλαιότερο όνομα της Κομοτηνής). Σήμερα βρίσκεται δίπλα στο νέο δικαστικό μέγαρο στο κέντρο της Κομοτηνής. Την ίδια εποχή που χτίστηκε το διοικητήριο χτίστηκε και ο Πύργος του Ρολογιού. Γραπτά αρχεία δεν σώζονται για το κτήριο αυτό γιατί κατά την αποχώρησή τους το 1944 οι Βουλγαρικές αρχές κατοχής καταστρέψανε όλα τα αρχεία. Ως αρχιτεκτονική το κτήριο έχει ανάμειξη αρχιτεκτονικών ρυθμών (εκλεκτικισμός) και θεωρείται τυπικό κτήριο Οθωμανικής διοίκησης, παρόμοιο με κτήρια της Κωνσταντινούπολης.

Η Κάτω Καμπή είναι μικρό ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης. Ανήκει στον δήμο Αρριανών. Βρίσκεται χτισμένη σε υψόμετρο 536 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και στα δυτικά την περιβάλει το καταφύγιο άγριας ζωής Κέχρου - Κερασιάς. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, η Κάτω Καμπή είχε πληθυσμό 20 κατοίκους.

Η Νυμφαία (τουρκικά: Yanıköy - Γιανίκιοϊ ) είναι ένα μειονοτικό χωριό 16 χλμ. βόρεια (οδικώς) από την Κομοτηνή. Μέχρι το 1992 η πρόσβαση στο χωριό γινόταν με ειδική άδεια της αστυνομίας για τους μη μόνιμους κατοίκους .

Το Μοναστήρι είναι ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης σε υψόμετρο 800 μέτρα.

Τα Καλύβια είναι ορεινό χωριό του νομού Ροδόπης. Είναι χτισμένα σε υψόμετρο 1.050 μέτρων στις πλαγιές των Ορέων Βυρσίνης, της ανατολικής Ροδόπης και αποτελούν τον πιο ορεινό οικισμό της περιοχής. Τα Καλύβια ανήκουν στον Δήμο Αρριανών ενώ από το 1981, οπότε αναγνωρίστηκαν ως οικισμός μέχρι το 2010 ανήκαν στην Κοινότητα Οργάνης. Ο πληθυσμός τους σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 51 κάτοικοι, όλοι σχεδόν Πομάκοι. Οι απογραφές πληθυσμού είναι:

Τα Βούρλα είναι μικρό ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, το οποίο βρίσκεται προς τα όρια της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους Σάπκα σε υψόμετρο 500 μέτρα, σε απόσταση 36 χλμ. ΒΑ. από τη Φιλλύρα (έδρα του δήμου), 58 χλμ. Α.-ΒΑ. από την Κομοτηνή και περίπου 5 χλμ. Δ. από τον Κέχρο. Πολιτισμικά, όπως και όλα του Κέχρου, ανήκει στα Πομακοχώρια της Ροδόπης. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1961 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κέχρου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη τοπική κοινότητα Κέχρου που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Κέχρου του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 30 κατοίκους. Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:

O Κάμπος είναι ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης το οποίο βρίσκεται προς τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Έβρου, σε απόσταση 51 χλμ. (οδηγικά) Α.-ΒΑ. από την Φιλλύρα (έδρα του δήμου), 63 χλμ. Α. από την Κομοτηνή και 63 χλμ. Β. από την Αλεξανδρούπολη. Το χωριό είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους Σάπκα σε υψόμετρο 580 μέτρα, βορειοδυτικά της κορυφής Χαράκωμα (υψόμετρο 1.065 μέτρα). Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1961 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κέχρου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη τοπική κοινότητα Κέχρου που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Κέχρου του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 76 κατοίκους. Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:

Η Κερασιά Αρριανών ή Κέχρου είναι ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης.

Η Τσούκκα είναι μικρό ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, το οποίο βρίσκεται προς τα όρια της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους Σάπκα σε υψόμετρο 600 μέτρα, σε απόσταση 40 χλμ. ΒΑ. από τη Φιλλύρα (έδρα του δήμου), 62 χλμ. Α.-ΒΑ. από την Κομοτηνή (μέσω Ραγάδας) και περίπου 6 χλμ. Δ.-ΝΔ. από τον Κέχρο. Πολιτισμικά, όπως και όλα του Κέχρου, ανήκει στα Πομακοχώρια της Ροδόπης. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1961 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κέχρου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη τοπική κοινότητα Κέχρου που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Κέχρου του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απογράφονται 65 κάτοικοι αν και μόνιμα διαμένουν πολλοί λιγότεροι εξ΄ αιτίας της δύσκολης μεταφοράς. Οι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι:

Το Χαμηλό είναι μικρό ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, το οποίο βρίσκεται προς τα όρια της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και τα όρια του πρώην νομού με την Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους Σάπκα σε υψόμετρο 520 μέτρα σε απόσταση 57 χλμ. (οδηγικά) ΒΑ. από τη Φιλλύρα (έδρα του δήμου), 69 χλμ. Α.-ΒΑ. από την Κομοτηνή και περίπου 4 χλμ. ΒΑ. από τον Κέχρο. Πολιτισμικά, όπως και όλα του Κέχρου, ανήκει στα Πομακοχώρια της Ροδόπης και θεωρείται οικισμός Μπεκτασήδων μουσουλμάνων όπου κάθε χρόνο διοργανώνεται το θρησκευτικό έθιμο της θυσίας (κουρμπάνι) που όμως η ιστορία του δεν είναι γνωστή. Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1961 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κέχρου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη τοπική κοινότητα Κέχρου που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Κέχρου του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 84 κατοίκους. Οι απογραφές πληθυσμού είναι:

Η Χαράδρα είναι ορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, το οποίο βρίσκεται στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Είναι χτισμένο στις πλαγιές του όρους Σάπκα σε υψόμετρο 550 μέτρα, βορειοδυτικά της κορυφής Χαράκωμα (υψομ. 1.065 μ.). ενώ στα δυτικά του περνάει ο χείμαρρος Κούνιας που καταλήγει στον Ερυθροπόταμο. Το χωριό απέχει 30 χλμ. ΒΑ. από τα Αρριανά (έδρα του δήμου), 64 χλμ. Α.-ΒΑ. από την Κομοτηνή και 60 χλμ. Β. από την Αλεξανδρούπολη. Πολιτισμικά, όπως και όλα του Κέχρου, ανήκει στα Πομακοχώρια της Ροδόπης και οι κάτοικοι του ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία ενώ τα σπίτια του που είναι πέτρινα ακολουθούν την αρχιτεκτονική της περιοχής. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1961 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κέχρου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στη τοπική κοινότητα Κέχρου που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Κέχρου του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 113 κατοίκους. Οι απογραφές πληθυσμού είναι:

Η Κάτω Δροσινή είναι ημιορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 31 χλμ. ΒΑ. από την Κομοτηνή και 41 χλμ. B.-ΒΔ. από τα Αρριανά (έδρα του δήμου) μέσω Φιλλύρας. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα, μετά την απελευθέρωση, το 1924 στο ΦΕΚ 194Α - 14/08/1924 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Γρατινής. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποτελεί την τοπική κοινότητα Κάτω Δροσινής που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Φιλλύρας του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 έχει πληθυσμό 58 κατοίκους.

Το Νέο Καλλυντήρι ή Νέο Καλλυντήριο είναι πεδινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης σε υψόμετρο 60 μέτρα.

Τα Νεύρα είναι πεδινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης με υψόμετρο 100 μέτρα, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 24 χλμ. Α. από την Κομοτηνή και περίπου 2 χλμ. Α.-ΒΑ. από τη Φιλλύρα (έδρα του δήμου). Είναι κτισμένο στη βόρεια άκρη του κάμπου της Κομοτηνής και βόρεια του Λισσού ποταμού. Οι μουσουλμάνοι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία και κτηνοτροφία, ενώ το χωριό είναι γνωστό στην περιοχή για τους μουσικούς του. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποτελεί την τοπική κοινότητα Νεύρων που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Φιλλύρας του Δήμου Αρριανών και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 έχει πληθυσμό 148 κατοίκους.

Οι Μοναχοί είναι ημιορεινό χωριό της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης, το οποίο βρίσκεται στα δυτικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης σε υψόμετρο 340 μέτρα. Απέχει 14 χλμ. Δ. από τον Ίασμο (έδρα δήμου), 37 χλμ. Δ. από την Κομοτηνή και 23 χλμ. Α. από την Ξάνθη. Το χωριό είναι κτισμένο βορειοανατολικά από στους Αμαξάδες ενώ στα νότιά του περνάει η ΕΟ Κομοτηνής - Ξάνθης και η Εγνατία Οδός. Η παλιά ονομασία, επί τουρκοκρατίας, είναι Χοτζαλάρ και μετά την απελευθέρωση αναφέρεται επίσημα ως Μοναχοί το 1924 ΦΕΚ 194Α - 14/08/1924 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Ιάσμου. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» μαζί με τους Αμαξάδες και τους Άνω Αμαξάδες αποτελούν την τοπική κοινότητα Αμαξάδων που υπάγεται στη δημοτική κοινότητα Αμαξάδων του Δήμου Κομοτηνής και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει ως πληθυσμό 15 κατοίκους.

Коюндере (на гръцки: Póa) е село в Република Гърция, разположено на територията на дем Ясъкьой (Аязма), ном Родопи.

Το Φρούριο Νυμφαίας (γνωστό και ως Καλές της Νυμφαίας) είναι ένα οχύρωμα ύστερης βυζαντινής περιόδου (1057-1453) 8 χλμ βορείως της Κομοτηνής στην Θράκη.

Το Φρούριο της Κομοτηνής, γνωστό και ως το Βυζαντινό Τείχος Κομοτηνής είναι μια οχύρωση η οποία ανεγέρθηκε την πρωτοβυζαντινή περίοδο (τον 4ο αιώνα μ.Χ.) από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α' (379-395 μ.Χ.).

Το Κάστρο Πολύανθου είναι βυζαντινό κάστρο στον νομό Ροδόπης κοντά στο χωριό Πολύανθο του δήμου Ιάσμου. Απέχει ένα χλμ από το Πολύανθο κοντά στον ποταμό Κομψάτο.

Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής ακολουθεί τη φιλοσοφία όλων των Περιφερειακών Θεάτρων που έχουν ως γνώμονα να προσεγγίσουν το κοινό και να αναδείξουν το καλλιτεχνικό δυναμικό της περιφέρειας. Ως θεσμός, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1984 ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) του Δήμου Κομοτηνής, βάση προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού, του Δήμου Κομοτηνής και του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, επί Δημαρχίας Χαράλαμπου Κατσιμίγα. Το 1992 το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. αλλάζει το θεσμικό του πλαίσιο και μετατρέπεται σε Δημοτική Επιχείρηση (Ν.Π.Ι.Δ.), επί Δημαρχίας Γεώργιου Παπαδριέλλη.

Η Τσανάκλειος Σχολή ή Ελληνική Αστική Σχολή Νέστωρος Τσανακλή υπήρξε εκπαιδευτήριο και ανοικοδομήθηκε το διάστημα 1906-1907 με δαπάνες του αποδήμου στην Αίγυπτο Κομοτηναίου Νέστορα Τσανακλή. Το κτήριο εγκαινιάστηκε ως Αστική σχολή Αρρένων το 1908. Το διάστημα 1922-1954 στεγαζόταν στο κτίριο η Γενική Διοίκησης Θράκης και το διάστημα 1954-1972 η Νομαρχία Ροδόπης. Αργότερα στεγάστηκε η Πρυτανεία του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης και το κτίριο σήμερα είναι γνωστό και ως η Παλιά Πρυτανεία. Σήμερα το κτίριο βρίσκεται υπό ανακαίνιση.

Ο όρμος Ανοιχτό ή Ανοικτό ή κόλπος του Ίμερου ή όρμος Αναδούλι είναι ανοικτός κόλπος του Βορείου Αιγαίου (Θρακικό Πέλαγος) στα παράλια της Θράκης στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης.

La lagune de Pórto Lágos (grec moderne : Λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγους) est une lagune de la mer de Thrace, située en Thrace occidentale, au nord-est de la Grèce.

Ο Τραύος ή Ασπροπόταμος είναι ποταμός της Θράκης με συνολικό μήκος 30 χιλιομέτρων περίπου. Πηγάζει από το όρος Παπίκιο της οροσειράς της Ανατολικής Ροδόπης, ρέει με νότια κατεύθυνση και εκβάλλει τελικά στη λίμνη Βιστωνίδα (κοντά στη Νέα Καλλίστη), την οποία μαζί με τον Κόσυνθο και Κομψάτο τροφοδοτούν με γλυκά νερά. Η λεκάνη απορροής του είναι 40 τ.χ.

Η Μαρώνεια ήταν αρχαία πόλη της Θράκης, χτισμένη στην περιοχή του σημερινού νομού Ροδόπης, κοντά στις ακτές του Αιγαίου. Βρισκόταν κοντά στην θέση της Ομηρικής θρακικής πόλης Ίσμαρος.

Το Ιερό του Θεού Διονύσου χρονολογείται στον 4ο αιώνα, 5 χλμ. από τη σύγχρονη Μαρώνεια, περιελάμβανε Ναό με σηκό και φαρδύ πρόδομο, καθώς και διάφορα βοηθητικά οικήματα. Σε αυτόν το χώρο βρέθηκε το πήλινο προσωπείο του Θεού Διονύσου.

Das FFH-Gebiet Maroneia - Spilaion (griechisch Μαρώνεια – Σπήλαιον ‚Maronia-Höhle‘) liegt im Nordosten Griechenlands. Es gehört zum europäischen Schutzgebiets-Netz Natura 2000.

Ο Ναός Κοιμήσεως της Παναγίας είναι μια ορθόδοξη εκκλησία μέσα στα ερείπια του Φρούριου Κομοτηνής η οποία χρονολογείται από το 1800. Πιθανολογείται ότι ο ναός χτίστηκε πάνω σε παλαιότερη μεταβυζαντινή εκκλησία του 1548. Το 2020 ξεκίνησε μια μεγάλη συντήρηση που ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2024.

Мъгленик (до 29 юни 1942 г. Думанлъдаг, на гръцки: Σίλο, Сило) е планински рид в югоизточната част на Източните Родопи, на територията на България (около 40%) в области Кърджали и Хасково и Северна Гърция (около 60%).

The Popovska reka (Bulgarian: Поповска река) is a river in southern Bulgaria, a left tributary of the river Tundzha of the Maritsa drainage, with a length of 72 km. It is the second largest tributary of the Tundzha.

The Yeni Mosque (Greek: Γενί Τζαμί, from Turkish: Yeni Camii, "New Mosque") is an Ottoman mosque in the Greek town of Komotini dating back to 1585. It is the only surviving structure in Greece to feature Iznik tiles from the 1580s, the zenith of the Iznik potters' art. The mosque is located in the center of Komotini, adjacent to the Muftiate of Rhodope Prefecture. Next to the Mosque is the Clock tower of Komotini and the Ottoman Turkish baths are found in neighboring areas. Ironically, the New Mosque was built before the Old Mosque of 1608.

The Selvili Mosque (Greek: Σελβιλί Τζαμί, from Turkish: Selvili Camii) also known as the Broken Mosque (Greek: Σπασμένο Τζαμί) locally, was formerly an Ottoman-era mosque in the town of Komotini, Western Thrace, in Greece. It is no longer preserved in any form, as only its minaret survives.

The Yunus Bey Mosque (Greek: Τέμενος Γιούνους Μπέη, from Turkish: Yunus Bey Camii) was an Ottoman-era mosque in the town of Komotini, Western Thrace, in Greece. Today only ruins remain of it.

The Imaret of Komotini (Greek: Ιμαρέτ Κομοτηνής) is an imaret complex in the town of Komotini, in the Western Thrace region of northern Greece, and is thought to be one of the oldest surviving Ottoman monuments in Europe. It is dated between the early 1360s and the end of the fourteenth century. Its was built by Ottoman conqueror Gazi Ahmed Evrenos near the eastern walls of the Byzantine Koumoutzedes Castle. Ever since 1999 the building has functioned as the Ecclesiastical Museum of the Metropolis of Maroneia and Komotini. Local tradition of Komotini has linked it to a previous Byzantine church dedicated to the Holy Wisdom (Hagia Sophia) in this specific location, and supposedly parts of the church were incorporated into the building.

The Bridge of Polyanthos (Greek: Γέφυρα Πολύανθου) is an Ottoman bridge (dating to the seventeenth or the eighteenth century) in Western Thrace, in Greece. It crosses the river Kompsatos which is located between the villages of Iasmos and Polyanthos in the prefecture of Rhodope in Western Thrace.

Sapes (Greek: Σάπες or Turkish: Şapçı) is a town and a former municipality in the Rhodope regional unit, East Macedonia and Thrace, Greece. Since the 2011 local government reform it is part of the municipality Maroneia-Sapes, of which it is the seat and a municipal unit. The municipal unit has an area of 354.596 km². The population is 6,738 (2021).

Η Εβραϊκή Συναγωγή Κομοτηνής η οποία ονομαζόταν Μπετ Ελ (που σημαίνει Ο οίκος του Θεού) ήταν μια Εβραϊκή συναγωγή μέσα στο Φρούριο Κομοτηνής, η οποία χρονολογούνταν από τα μέσα του 19ου αιώνα ή νωρίτερα από τον 18ο αιώνα. Βρισκόταν στην αρχή της οδού Αυτοκράτορος Θεοδοσίου, ακριβώς απέναντι από τον Ναό Κοιμήσεως της Παναγίας. Το 1983 είχε χαρακτηριστεί ως διατηρητέα από την 4η Εφορεία νεότερων μνημείων αλλά τον Απρίλιο 1994 αποφασίστηκε η κατεδάφισή της.

Ο Ήφαιστος ή Καλκάντζα (τουρκικά: İfestos / Kalkanca) είναι συνοικισμός της πόλης της Κομοτηνής και του Δήμου Κομοτηνής, στην Περιφερειακή Ενότητα Ροδόπης. Βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ. βορειοδυτικά του κέντρου της πόλης και αποτελεί μέρος του αστικού πολεοδομικού συγκροτήματος της Κομοτηνής. Το προάστιο του Ήφαιστου χωρίζεται από την κύρια πόλη από τον ποταμό Βοζβόζη, ενώ βορειοδυτικά του βρίσκεται η Πανεπιστημιούπολη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Στην Κομοτηνή υπάρχουν δύο καταυλισμοί Ρομά, ο ένας κτισμένος στον οικισμό του Ήφαιστου και άλλος στην περιοχή Αλαν Κογιού (ή Τενεκέ Μαχαλά), ή οποία βρίσκεται ανατολικά της Κομοτηνής.

Τα Όρη Βυρσίνης ή Μεγάλο Λιβάδι είναι βουνό της Θράκης στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα, μεταξύ της Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης και Έβρου, των οποίων αποτελεί και φυσικό σύνορο. Έχει μέγιστο υψόμετρο 1.267 μέτρα (κορυφή Μεγάλο Λιβάδι ή Ουλού Γιαϊλά) και είναι το δεύτερο ψηλότερο σημείο του Έβρου μετά το Σάος της Σαμοθράκης. Αποτελεί φυσική, προς Ανατολικά, συνέχεια της οροσειράς της Ανατολικής Ρόδόπης. Εκτός από το Μεγάλο Λιβάδι, άλλη υψηλή κορυφή είναι ο Πυροβολητής (906 μ.), ο Φαντάρος (944 μ.), ο Πολεμιστής (903 μ.) κ.α. Ο ορεινός όγκος των Ορέων Βυρσίνης χωρίζεται δυτικά από το Παπίκιο, με το Πέρασμα της Νυμφαίας, νότια από τη Σάπκα με τον αυχένα του Μικρού Κέχρου και βόρεια από τη Σούρτα (800 μ.), εντός της Βουλγαρίας με το Διαβαλόρεμα (παραπόταμος του Ερυθροπόταμου εντός Βουλγαρίας). Ανατολικά απολήγει στην πεδιάδα του Έβρου. Στην κορυφή Μεγάλο Λιβάδι υπάρχει το Αιολικό Πάρκο Χλόης, καθώς και παλαιό Αλεβίτικο νεκροταφείο, ακριβώς πάνω στα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα. Στο ύψωμα Χίλια διοργανώνεται κάθε χρόνο, κοντά σε μια μικρή αλπική λίμνη, η Ετήσια Συνάντηση των Αλεβιτών της Ελλάδας, με σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων. Τα τελευταία χρόνια οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στο ύψωμα Χίλια είχαν περάσει στα χέρια των Τουρκογενών της μουσουλμανικής μειονότητας και διοργανώνονται από το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, ενώ ο Αλεβίτικος χαρακτήρας του, μετατράπηκε σε ισλαμικός σουνιτικός. Από το 2017 οι Αλεβίτες ξαναπήραν στα χέρια τους τη γιορτή, ενώ δεν λείπουν και οι διενέξεις με τους Σουνίτες Τουρκογενείς. Κοντά στο ύψωμα Χίλια υπάρχουν διάσπαρτες προϊστορικές βραχογραφίες.